204. Ofiara Max Czornyj 53/2019

Tytuł: ,,Ofiara''

Autor: Max Czornyj

Wydawnictwo: Filia

Po dobrze spędzonym czasie z ,,Grzechem'', przyszedł czas na ,,Ofiarę''. Jak było tym razem? Wszystko wyjaśni się poniżej.

,,Ofiara'' jest bezpośrednią kontynuacją pierwszego tomu. Ucieczka tajemniczego zabójcy o pseudonimie XXXX bardzo mocno skomplikowała sprawę. Komisarz Eryk Deryło dochodząc do siebie po wypadku, po raz kolejny musi wziąć sprawy w swoje ręce i ścigać sprawcę. Została bowiem porwana kolejna kobieta, którą wcześniej udało się uratować. Czy policja ma do czynienia z tym samym człowiekiem? A może pojawił się naśladowca? Deryło musi wyprzedzić mordercę zanim ten zaatakuje ponownie. 

,,Czas zabliźnia rany i pozwala zapomnieć o krzywdach. Czas czyni ludzi dojrzalszymi''.

Samą recenzję stworzyć potrafię. Wystarczy na początku określić, czy dana książka mi się podobała. Trudniej jest mi zacząć pisać, w momencie, którym dochodzę do wniosku, że mam przed sobą książkę godną polecenia. Jak przekonać w kilku zdaniach osobę czytającą moją opinię, że warto poświęcić czas tej oto konkretnej pozycji? Złotego środka nie ma, a dwa wyrazy podobało mi się nie wystarczą. Dlaczego od tego zaczęłam? Ponieważ z ,,Ofiarą'' do pewnego momentu miałam problem. Czułam, że podoba mi się nieco mniej od ,,Grzechu''. Wystarczyło przeczytać zakończenie i cała moja konstrukcja legła w gruzach. Końcówka wytrąciła mnie z równowagi, tym bardziej, że nie mam trzeciego tomu w zasięgu wzroku. Autor zagrał mi na nosie, kończąc historię w tak kulminacyjnym momencie. W sumie sama jestem sobie winna, bo tego właśnie oczekiwałam. W pierwszym tomie brakowało mi elementu zaskoczenia, przesuwania granicy a w tej części to wszystko dostałam. Cyniczność, szorstkość głównego bohatera, przeplatana z krótkimi aczkolwiek znaczącymi nitkami ludzkich uczuć takimi jak: troskliwość, miłość, poczucie bezradności, spowodowały, że moja sympatia względem jego osoby zamienia się w coś poważniejszego. Ode mnie 9/10.